‘Het belangrijkste is dat er geen potentie verloren gaat’

‘Waarom ik genomineerd was? Geen idee. En al helemaal niet waarom ik gewonnen heb. Dat is zo lastig aan te geven. Daarom zei ik ook in mijn speech dat ik vond dat eigenlijk alle genomineerden winnaars hadden moeten zijn. Want het is toch een beetje appels met peren vergelijken zoals de jury het benoemde. Hoe bepaal je bij gelijkgestemden wiens inzet en acties belangrijker zijn dan die van de ander? Ik gun alle genomineerden eigenlijk de &Award, want alle initiatieven van personen en organisaties maken impact waardoor de sector inclusiever wordt.
Het is wel superlief van Maureen Prins, van Playgrounds en BROET, dat ze me heeft genomineerd. En dat ze zo’n mooi videopleidooi heeft gemaakt, daar schoot ik wel even vol van.’

‘Ik haat wedstrijden, ik vind dat echt vreselijk. Je hebt altijd één winnaar die extra wordt beloond. Maar als je er dan toch eentje houdt, maak er dan een soort missverkiezing van. Dat je als winnaar een jaar lang het werkveld langsgaat en kennis deelt, zodat anderen ervan kunnen leren. Als ambassadeur. Dat je er actief iets mee moet doen. Dan haal je qua gedachtegoed en impact nog meer uit de prijs.’

‘Het doet gewoon wat in gesprekken met mensen, dat je zo’n award gewonnen hebt. Ik ben de afgelopen tijd veel gevraagd voor een panel of het geven van een workshop. Maar dat doe ik normaal ook, dus ik weet niet of het daardoor komt.
Winnen is wel belangrijk, de erkenning is belangrijk. Ook voor het vinden van partners. Na de bekendmaking hebben ook gelijk verschillende aan de prijs deelnemende rijkscultuurfondsen me gecontacteerd en gefeliciteerd.’

‘Ik zou zeggen bepleiter, promotor klinkt een beetje fout.’

‘Iemand noemde me ooit een alleskunner. Maar ik ben geen alleskunner, ik ben een allesmoeter. Want de dingen die ik doe moeten ook echt gebeuren. Alles wat ik doe draait om inclusie en diversiteit. Ik wil maatschappelijke impact met mijn films creëren. Ik zie mezelf geen alleen commerciële film maken, of puur entertainment. Een onderwerp moet me grijpen, niet meer loslaten. Ik moet er iets mee willen bereiken, wil ik het zelf volhouden. Als je het van begin tot eind berekent, dan ben je al gauw twee tot vijf jaar bezig met een film. Dus hoe hou je dat enthousiasme en die veerkracht vast?

In mijn films cast ik altijd ook nieuw talent, dus mensen die nog niet de kans hebben gekregen. Tijdens het draaien maken ze een heel proces mee waarin ze zichzelf kunnen ontwikkelen, dat vind ik heel erg tof. Ik wil dat het voor hen beter wordt dan het voor mij was.’

‘Ik was wat je noemt een kansarme jongere. Ik vind dat geen vies woord. Fondsen vinden het soms vreselijk als je het in een aanvraag gebruikt. Maar het is nou eenmaal zo. Kansarm betekent niet dat iets mis is met een jongere, maar dat hij of zij in een omgeving zit waar je niet veel kansen krijgt.
Op de middelbare school heb ik me van mavo naar havo en zo verder omhoog moeten worstelen. Muziekles of andere extra-curriculaire activiteiten konden mijn ouders niet betalen. Maar ik had op mijn zestiende het geluk dat er iemand was die iets in mij zag wat ik überhaupt niet in mezelf zag.’

En nu help je zelf jongeren in de culturele sector aan een baan. Wat maakt jouw talentontwikkelingsprogramma zo anders?

‘Veiligheid. Het is belangrijk dat iedereen zich op elk moment veilig voelt. We begeleiden de jongeren intensief, proberen er de hele tijd voor ze te zijn. Want zonder veiligheid durf je jezelf niet te uiten en is er ook geen ruimte voor creativiteit.’

‘Ten eerste is het een recht. We hebben allemaal dezelfde rechten, al zien we dat in de uitvoering niet altijd terug. We kunnen het hebben over het onrecht, maar vooral vind ik het een gemiste kans. Door mensen buiten te sluiten, missen we verhalen, missen we perspectieven.
Dat is voor mij het belangrijkste. Dat er geen potentie verloren gaat. Dat is iets wat me echt heel erg emotioneert. En dat is ook de reden waarom ik überhaupt zoveel energie steek in een talentontwikkelingstraject.

Er zijn genoeg talentontwikkelingstrajecten in Nederland, maar we hoeven het wiel niet steeds opnieuw uit te vinden. Dus ik zeg altijd: als ik het niet beter kan, dan hoef ik het niet te doen. Ik heb er alles bij te winnen, ook voor mezelf, om hierin iets te veranderen. Ik begrijp de pijn.’

‘We moeten binnen de sector meer samenwerken en kennis delen. Misschien zou het goed zijn om maandelijks met elkaar samen te komen in steeds wisselende samenstelling. Ook van elkaars fouten leer je veel.

Ik ben altijd op zoek naar meer mensen die samen met me willen strijden. Want veel mensen vinden diversiteit en inclusie belangrijk. Maar er echt voor gaan? Ik merk dat dat nog best bijzonder is. Het is niet alledaags. En dat zou het wel moeten zijn. Wie gaat de uitdaging aan?’

Winnaars &Awards 2020

Tekst: Joost Groeneboer