Want wat doe je als je er achterkomt dat een deelnemer aan jouw workshop blind is? En je hebt net een gelikte PowerPoint-presentatie voorbereid van 11 slides? Dan ga je denken. NA-denken in mijn geval. Want ik realiseerde me dat ik hier geen seconde over had NA-gedacht. 

 Want ik weet niet hoe het is om blind te zijn. Ik heb geen blinde mensen in mijn directe omgeving. Ik krijg daar weinig tot niets van mee. En daarom kan ik me er moeilijk een voorstelling van maken. Ik heb er letterlijk geen beeld bij. Dus denk ik er niet aan, en ben ik er niet mee bezig. 

 Tot 10 april dus. Want ik ben dus gaan NA-denken. Hoe zou dat zijn voor deze bezoeker? Hij (het was een hij) ziet mijn 11 slides niet. Nadat ik was bijgekomen van de schrik realiseerde ik me dat ik met een kleine aanpassing de workshop ook interessant kon maken voor hem. Hij kon me namelijk wel horen. Dus meer beeldend taalgebruik; daardoor was het verhaal goed te volgen, ook voor hem! 

Lesson learned: als ik word uitgenodigd voor een presentatie check ik van te voren voor wie ik dat doe. Kwestie van een beetje rekening houden met elkaar. Verandering begint echt bij jezelf. Denk vooral NA zodat bewustwording op gang kan komen, en er ruimte ontstaat voor empathie. Soms kun je met een kleine aanpassing een groot verschil maken. Eerst NA-denken, daarna OM-denken. Ooit over NA-gedacht?  

Joan Tol

Projectleider Code Diversiteit & Inclusie

Deel dit artikel