Uit nieuwsgierigheid besloot ik onderzoek te gaan doen. De eerste reactie was nogal negatief: ‘Maak je niet druk om ons. Wij hebben onze eigen feesten en dat gaat prima. We zitten niet te wachten op de zoveelste horende die denkt te weten hoe wij ons willen vermaken’.

Ik was verbaasd, maar na wat navragen werd het me al gauw duidelijk. Zodra je iemand gaat helpen, wordt die ander automatisch een hulpbehoevende. Met alle bijbehorende kleinerende gevolgen van dien. Logisch dat je daar niet op zit te wachten.

Maar ik was toch nieuwsgierig naar hoe zoiets ging werken. Bovendien wilde ik het vooral niet alleen zelf doen maar mét de doelgroep, dus ging ik door. Gelukkig wilde een aantal dove jongeren met mij om de tafel zitten en zo ontstond een hele leuke enthousiaste groep die langzaam uitgroeide tot wel 75 personen.

De kracht van samenwerken

Ging het allemaal vanzelf? Nee, ik ben wel honderd keer op mijn bek gegaan. Maar ik ben ook honderd keer opgestaan. Veel van mijn ideeën werden van tafel geveegd: ‘Zullen we ballonnen uitdelen zodat doven op de dansvloer de trillingen kunnen voelen?’ ‘Ronald, ballonnen zijn voor kinderfeestjes. Wij willen dansen, dan ga je toch niet met zo’n stomme ballon staan?’ ‘Okee, en zullen we laptops neerzetten, dan kunnen doven en horenden met elkaar chatten?’ ‘Wat denk je zelf? We zitten doordeweeks al achter een computer. We willen feesten, niet weer gaan typen.’

Het feest dat er uiteindelijk uit voort kwam, Sencity, werd een groot succes. En nu, bijna 20 jaar later is het concept de hele wereld over geweest. Van Sao Paulo tot Sydney, van Finland tot Kaapstad. De kracht van samenwerken is overeind gebleven. Overal werken doven en horenden samen aan een feest voor doven én horenden. Door de toepassing van zintuigprikkeling die gebaseerd is op de emotie van de muziek creëren we een ervaring die een meerwaarde biedt voor meerdere partijen.

‘Ik ben honderd keer op mijn bek gegaan, maar ook honderd keer weer opgestaan.’

Iedereen wil een toegankelijke wereld. Maar te vaak denkt men nog dat dat vooral geld, tijd en moeite kost. Niemand weet precies hoe het moet. Oftewel, het wordt vooral gezien als een last. In Nederland is er te weinig sociaal verantwoordelijkheidsgevoel om echt iets in beweging te krijgen. Sinds de erkenning van het VN-verdrag Handicap in 2016 zien we een langzame kentering maar het gaat erg traag.

Daarom voorzie ik een kans als we kunnen laten zien wat de meerwaarde kan zijn van toegankelijkheid. Naast het feit dat je daarmee geen mensen meer buitensluit (nogal een no-brainer, dat terzijde), zijn er nog veel meer voordelen te behalen. Als je het goed aanpakt, worden performances er mooier van en producten er kwalitatief beter door. We noemen dit creatieve toegankelijkheid.

De beperking als inspiratiebron

Een aantal Europese partijen, waaronder Possibilize, heeft daarom de handen ineengeslagen onder de naam Revelland (‘revealing a new magical land’). Revelland wil laten zien dat als je de beperking als inspiratiebron neemt, je oplossingen kunt creëren die tot meerwaarde leiden voor meerdere partijen. En dat laat zien dat toegankelijkheid zowel mensen bij elkaar brengt als voor gelijkwaardige cultuurbeleving zorgt als een nieuwe verrijking oplevert waar we allemaal beter van worden!

Ondertiteling beschikbaar (sneltoets c)

Blog
In een blog omschrijft een professional een ervaring, een blunder, een inzicht, wat geholpen heeft om tot een andere mindset te komen, en in de toekomst anders te handelen.

Deel dit artikel