Gewapend met handgeschreven, in de notepad of uit het hoofd geleerde speeches, zijn we onderweg naar een diversiteit & inclusie-middag. Een middag cooked up by witte mensen en wij zijn de spice om het ongemakkelijke gerecht af te maken. We zeggen ‘ja’ want: “de volgende generatie!”, we zeggen ‘ja’ want: “de vorige generatie!”, we zeggen ‘ja’ want: “verandering!”.

Maar waar zijn wij in dat rijtje? Zorgen we wel goed voor onszelf? Zijn een goede nachtrust en regelmatige hartkloppingen dingen die we maar moeten inleveren ten behoeve van the struggle?

Self care is niet speechen tijdens middagprogramma’s, discussiëren tijdens vergaderingen of in de foyer hangen. Als je in de foyer blijft hangen, weet voor wie je blijft hangen en waarom. Weet je dit niet, dan wordt het een beetje tussen de spijkermatten lopen met een blinddoek op; voor je het weet trap je ergens in en ga je met meer pijn naar huis dan dat je gekomen bent.

Doordat we steeds vaker geagendeerd worden, worden we ineens de BOA’s van de diversiteit en inclusie, sociale boetes uitdelen waar het misgaat, complimenteren waar het goed gaat. Geef jezelf niet die rol, laat die rol je niet in de schoenen schuiven. In Moonlight (kijk. die. film.) wordt gezegd: “At some point, you gotta decide for yourself who you want to be. You can’t let nobody decide for you”.

Dus: hoe gaat het met je? Waarom zit je alleen aan tafel? Waarom ga je alleen speechen? Vraag je ride or die mensen om mee te kijken / denken / luisteren. Om naderhand als een bodyguard mensen van je te weren in de foyer terwijl jullie samen naar de uitgang lopen. Jezelf de mogelijkheid gunnen om de foyer in al z’n vermoeiend-zijn te skippen, is self care.

Jouw pijn is je expertise geworden. Er is niemand die betere voorwaarden kan scheppen voor jouw pijn, dan degene die er expert van is, toch? Ga voorwaarden stellen aan je omgeving, zij hebben jou nodig. Niet andersom. Vraag geld (S/O naar Angelo), zodat je daarmee een sauna kan boeken.

Dus een friendly reminder, zorg voor jezelf. Laat hen maar wachten. Ze hebben tijd en geld. Laat je niet opfokken om gehaast iets te doen, denk rustig na wat het voor jezelf gaat opleveren. Welke emotional labour wil je leveren voor wat? It’s okay als je geen energie hebt ervoor. Neem je tijd, “cause if you can’t care for yourself, how in the hell are you gonna care for somebody else?”.

Toni Blackwell

Theatermaker en docent. Schrijver. Mede-oprichter en voorzitter van 5VOOR12 een talkshow voor studenten van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten om institutioneel racisme bespreekbaar te maken.

Open mic

In de open mic schrijft of vertelt een professional een persoonlijk verhaal, een hartekreet of een visie op diversiteit en/of inclusie, om te inspireren, te motiveren en van te leren.

Deel dit artikel