De misrepresentatie van de huidige macht

De lijn is flinterdun tussen wat goed en kwaad is. Ik merk dat ik het lastig vind om hierin mijn weg te vinden. Dat lees je wellicht in deze column terug waarin ik zoveel wil zeggen en daarbij recht doen aan mijn eigen gevoel.

Hoe kunnen we praten over de kracht van de minderheid als die minderheid meerderheid wordt en de mensen met macht zich daar niet veel van aantrekken. Wat is dan de waarde van die stem. Het verbaast me dat Nederlandse leiders durven te zeggen: “Wíj bepalen de lijn en niet andersom.” Maar wordt die lijn niet juist gevoed door de verschillende stemmen uit onze samenleving? Is dat niet het fundament van een democratie?

Nog een paar weken en we mogen die stem gaan inzetten. Ik vraag me oprecht af hoe mijn stem ervoor zorgt dat we een humane samenleving zijn die inclusie, samenhorigheid en verbinding najaagt. En toch moeten we het allemaal doen. Stemmen bedoel ik dan! Al is het maar om de zwaartekracht richting deze waarden te vergroten. En dat doen we door mensen in het zadel te hijsen die uit de diverse samenleving komen.

Wanneer we het hebben over representatie gaat het enerzijds om mensen die op ons lijken en anderzijds ook over de heersende macht die ruimte maakt voor de mening van hen: zij die niet gezien en gehoord worden. En toch zijn we in staat om ook die representatie eigenhandig van dat zadel af te rukken.

Representatie betekent niet dat je mensen bij elkaar hebt die exact doen wat de minderheid wil, maar dat er verschillende perspectieven zijn die recht doen aan de behoeften van diverse mensen in ons land. De vraag is, willen we met z’n allen de spanningsboog veren of willen we dat de gevestigde orde(mensen met privileges en macht) op hun plek blijven zitten? Laten we daarom stoppen met hen die de moeite doen om hun nek uit steken, af te fakkelen. Om vervolgens te kunnen zeggen: “Zie je wel, representatie is gedoemd om te mislukken.” Ineens worden mensen die al jarenlang  tegen het glazen plafond bonken, gecanceld omdat ze niet het gedrag vertonen dat ‘we’ willen. Hoe kun je enerzijds willen dat er nieuwe representatieve leiders komen en tegelijkertijd hen verguizen. Willen ‘we’ ze alleen inzetten als marionetten poppen?

Er ligt een grote verantwoordelijkheid bij de gevestigde orde om ruimte te maken voor meerstemmigheid. Maar die verantwoordelijkheid ligt ook bij ons allemaal, vooral nu we ieder één stem hebben die we kunnen inzetten. Dus laten we achter de mensen staan die onze waarden vertegenwoordigen en geef hen niet een pootje, net op het moment dat ze proberen om het verschil te maken.