Ik zie daarom graag dat dans meer toegankelijk wordt en daardoor meer inclusief. Hiermee bedoel ik alle dansstijlen. Dansdocenten kunnen bijvoorbeeld met de juiste methodiek/didactiek voorkomen dat mensen buitengesloten worden op basis van een beperking, zodat alle dansers welkom zijn in de dansles. Met Stichting Dans+ zet ik mij hiervoor in.

Gelijkwaardigheid

Wij maken ons hard voor een inclusieve en diverse danswereld door dans toegankelijk te maken, zodat iedereen, ook diegene met een fysieke, mentale of cognitieve beperking, mee kan doen in de reguliere danswereld. Wij willen bereiken dat kinderen met een prothese weten dat zij gewoon op balletles kunnen. Dat het niet gek is dat een hiphop dansworkshop op een reguliere middelbare school gegeven wordt door een dansdocent in een rolstoel. Dat een dansvoorstelling gemaakt en uitgevoerd kan worden door dansers met en zonder een beperking, dat zij daar een gelijkwaardig salaris voor ontvangen en dat deze dansvoorstelling door het Nederlandse publiek net zo goed ontvangen wordt als een dansvoorstelling van een bekend dansgezelschap.

Dans is onderdeel van mijn DNA

Klinkt dit als toekomstmuziek of als een (te) grote uitdaging voor een kleine maar professionele stichting? In het onderzoek ‘Gehandicapt en geëmancipeerd’ wordt gesteld dat emancipatie geen makkelijk proces is. Het is een krachtmeting met de gevestigde orde die vooral gericht is op het in gang zetten van verandering van de traditioneel verankerde maatschappelijke verhoudingen (2008).
Inclusie staat de komende vier jaar hoog op de agenda, maar toen brak de coronapandemie uit, die de culturele wereld hard raakt. Toch is inclusie hierdoor actueler dan ooit, want iedereen ervaart nu wat het betekent om niet naar het kunst- of buurtcentrum te kunnen. Voor mensen met een beperking is dit een dagelijkse actualiteit, eentje waar ik over mee kan praten. Vanwege een chronische ziekte maak ik inmiddels gebruik van een dansrolstoel. Alhoewel de ervaring van dans onveranderd is gebleven, ervaar ik wel dat de danspraktijk vanuit een rolstoel drempels met zich meebrengt. Ook voor mij, een dansprofessional, is het hierdoor niet vanzelfsprekend dat ik kan deelnemen aan de danswereld. Maar zoals mijn ziekte onderdeel blijkt te zijn van mijn DNA, is dans ook onderdeel van mijn DNA.

Ik houd gewoon zo ontzettend veel van dans. Dans is mooi en rauw tegelijkertijd. Het is poëzie in een universele taal. Een taal die gesproken en begrepen kan worden door iedereen. Dans is de belichaming van dingen die zo moeilijk te vatten zijn in woorden. Het verbindt en verlegd grenzen want dans is in essentie grenzeloos. Dans is vrijheid. Dans geeft mij de vrijheid om alle onmogelijkheden te veranderen in mogelijkheden. En dans is nog zo veel meer.

Waar een wil is, is een weg

De vraag zou dus moeten zijn: Wat doen we met deze ervaringen? Uiteindelijk zal de coronasituatie verbeteren. Gaan we dan terug naar het oude normaal of zetten we deze ervaring in om ervoor te gaan zorgen dat daadwerkelijk iedereen mee kan gaan doen? Het mooie is, de coronasituatie laat ook zien dat dit op een heleboel manieren kan, zeker als we samenwerken.

Ik nodig jullie bij deze dan ook uit om met ons samen te gaan werken.
Je weet ons nu te vinden!

Open mic

In de open mic schrijft of vertelt een professional een persoonlijk verhaal, een hartekreet of een visie op diversiteit en/of inclusie, om te inspireren, te motiveren en van te leren.

Deel dit artikel