Blinde vlekken

Op dag 3 na de vakantie stormde ik, alweer enigszins gehaast, richting Utrecht voor de bijeenkomst Blinde vlekken van de Academie voor Cultuurmanagement en Code Diversiteit & Inclusie. De bijeenkomst die ik vanuit het projectgroepje diversiteit & inclusie zou gaan volgen, was al een aantal keer verzet vanwege Corona. Maar nu was het dan zover. Ik moest even omschakelen van CMK-plannen en Corona-clausules naar dit onderwerp. En ik vroeg me af of het wel nuttig was hier ‘een hele middag’ aan te besteden. ‘Maar ja, we moeten er tenslotte iets mee…’ was mijn conclusie. Nog geen uur later had ik mezelf daarmee op mijn eerste blinde vlek betrapt!

Voor een gezelschap van zo’n 20 managers uit de cultuursector sprak Esther Mollema, expert op het gebied van high performance teams en het tot stand brengen van meer diversiteit voor betere financiële en strategische resultaten. Esther gaf aan weinig van de cultuursector te weten. Maar dat deed gelukkig niet af aan haar theatrale en komische kwaliteiten. Ze was een inspirerend feest om naar te luisteren!

Esther vroeg ons kritisch na te denken over waarom we streven naar diversiteit en inclusie. Omdat het ethisch verantwoord is? Omdat het moet van een subsidiegever, er goed uit ziet, we de doelgroep kunnen verruimen…? Of omdat we daadwerkelijk met diversiteit tot betere beslissingen willen komen. Dat laatste leek me een prachtig streven!

Esther legde uit dat we het best tot ons recht komen wanneer we licht verschillen met de ander tegenover ons. Het kleine verschil zou maken dat we op ons best functioneren. Máár, ons brein wil juist het tegenovergestelde. Verdorie…  Ons brein zou vooral naar gelijkheid en rust verlangen. (Zo schijn je onbewust iemand langer aan te kijken die op je lijkt.) Dat is een behoorlijke paradox en verklaart de hardnekkige homogeniteit in veel organisaties.

Wat kunnen we allemaal verstaan onder diversiteit? Het is natuurlijk gemakkelijk om verschillen en overeenkomsten te benoemen in wat we zien. Denk aan kleur, geslacht, leeftijd…

Met een afbeelding van een ijsberg liet Ester ons zien hoe divers diversiteit eigenlijk is. Ook onze leerstijlen, communicatiestijlen en levenservaring brengen ons waardevolle verschillen. Streven naar diversiteit is dus, gelukkig, een stuk genuanceerder dan mannen zoeken in een vrouwensector. ?

Ook is het goed ons bewust te worden van hoe ons brein onbewust en snel oordeelt op dat wat we zien. Om dat zelf te ervaren is hier een schrijnend leuk filmpje.

We spraken over de voorwaarde van veiligheid om divers en inclusief te kunnen zijn. Interessant vond ik hierbij de waarde van oogcontact. Oogcontact geeft ons een heerlijke oxytocine-boost waardoor we ons verbonden en veilig voelen. (Ik vraag me hierbij wel af of dat ook via Zoom werkt. Ik vrees van niet…). Ook hier is een inspirerend filmpje van.

Op de terugweg besefte ik dat het goed was om dit onderwerp weer op te pakken. Juist nu! Want deze onzekere tijd vraagt om verbinding en veiligheid en de creatieve kracht van onze fantastische verschillen!

Dit blog is eerder gepubliceerd op het intranet van het Kunstgebouw

In een blog omschrijft een professional een ervaring, een blunder, een inzicht, wat geholpen heeft om tot een andere mindset te komen, en in de toekomst anders te handelen.