Afscheid Sakina, welkom Noor

Noor Sloterdijk werkte vijf jaar bij de Nederlandse Reisopera , eerst op de afdeling marketing & communicatie, later als productieleider. Ze heeft dan ook heel wat theaters van binnen gezien. Ze is opgeleid als musicoloog, met als onderzoeksgebied muziek in relatie tot vraagstukken die raken aan diversiteit en inclusie. Zo schreef zij over muziek en genderstereotypering in kinderspeelgoedreclames, en meer recent over de vraag hoe het operagenre – misschien wel het meest witte en westerse kunstgenre – meer inclusief kan worden.

Noor: Het zijn voor mij heel belangrijke speerpunten,  in de culturele sector maar ook meer algemeen. Vanwege mijn praktijkervaring weet ik dat er echt nog een lange weg te gaan is voordat kunst en cultuur toegankelijk is voor iedereen, ongeacht gender, etniciteit, seksuele oriëntatie, sociaaleconomische status, (fysieke) beperking, enzovoorts. Hoewel er echt wel een verschuiving plaatsvindt, komen we ook steeds meer op het punt bewustwording daadwerkelijk om te zetten in concrete actie. Daarbij biedt de Code geweldige handvatten. Tegelijkertijd realiseer ik me ook dat ik zelf als witte, westerse, heteroseksuele, niet-beperkte cis-vrouw tot de gepriviliseerde norm behoor. Maar juist vanuit deze positie vind ik het belangrijk mijn verantwoordelijkheid te nemen en me hard te maken voor een toegankelijke, diverse en inclusieve culturele sector. Als aanspreekpunt van de Code betreed ik niet zelf het podium maar kan ik wel mensen van dienst zijn, met elkaar verbinden en diverse mensen en praktijkvoorbeelden naar voren schuiven.

Noor: Ik denk vooral mijn streven naar gelijkwaardigheid. Dat vormt een rode draad in mijn leven. Ik vind het belangrijk dat iedereen zich gerespecteerd, gewaardeerd en gehoord voelt, niet ondanks maar ook juist vanwege zijn, haar, hun of diens verschillen. Zeker in het huidige politieke klimaat waarin verschil soms als negatief uitgelegd wordt, vind ik het belangrijk de positieve kanten van verschillend zijn te benadrukken en die te vieren. Ze kunnen namelijk juist ook in ons voordeel werken.

Sakina: Ik kijk terug op een intensieve periode waarin we als team het nodige hebben bereikt en daar ben ik enorm trots op. Het was zeker ook een leerzame periode. Vanwege mijn optimisme dacht ik iedereen mee te krijgen, maar die vlieger gaat bij diversiteit en inclusie lang niet altijd overal op. Het is een noodzakelijke en mooie opgave waar veel bij komt kijken. Ik heb veel nieuwe inzichten opgedaan, zoals inclusief taalgebruik, digitale toegankelijkheid en wat sociale veiligheid betekent. Als sector zie ik een positieve verschuiving, maar er valt nog veel te winnen.

Sakina: De Code heeft een mooie missie waar ik 100% achter sta. Het doel dat we willen bewerkstelligen heeft tijd nodig en ik ben best ongeduldig. Het gaat me soms te traag. Daarnaast was het ook vaak zoeken naar een balans, omdat de sector bepaalde verwachtingen heeft van de Code die niet altijd bij onze rol passen. Maar ook hier zie ik het mooie van in: instellingen zijn gretig naar kennis. Ik heb ook vaak moeten zuchten bij bepaalde uitspraken en sentimenten, zoals diversiteit niet als kwaliteit zien, artistieke vrijheid in gevaar vanwege d&i en de klassieker: ‘Ik mag en kan niks meer zeggen’.  

Sakina: Misschien heel cliché, maar hoe we als team kennis over tal van onderwerpen onder de aandacht hebben gebracht. De jaarlijkse events die we hebben georganiseerd. Onze flexibiliteit en aanpassingsvermogen tijdens de lockdown. Zeker ook op de handreiking Waarden voor een nieuwe Taal en natuurlijk de andere handreikingen en trainingen die we hebben georganiseerd. Maar wat me toch altijd bijblijft zijn de persoonlijke bedankjes na een presentatie bijvoorbeeld of na een adviesgesprek. Dan denk je: hier doe ik het voor. Succes is toch de optelsom van kleine stapjes.

Sakina: Ik kijk ernaar uit om ook na mijn verlof me in te spannen voor een toegankelijke, diverse en inclusieve cultuursector. Achter de schermen blijf ik betrokken bij de Code Diversiteit & Inclusie maar ik ga weer (meer) aan de slag als communicatieadviseur bij LKCA.

Noor: Naast het stimuleren van diversiteit en inclusie hoop ik dat we de Code meer onder de aandacht kunnen brengen bij de middelgrote en kleinere instellingen. Het zijn nu vooral de grote overheidsgesubsidieerde instellingen die zich actief met de Code bezighouden; dat wordt natuurlijk ook van ze verwacht. Maar het zou geweldig zijn als de Code nog breder gedragen wordt.