Inclusiviteit onder woorden brengen

Inclusie is geen eenvoudig en eenduidig begrip is. Iedereen wil een meer inclusieve sector met diverse bezoekers, personeel en programma’s. Maar wat betekent ‘inclusie’ nu precies? Vaak praten we met elkaar over inclusiviteit vanuit onze eigen visie en invalshoeken, en dat zorgt voor spraakverwarring.

Met de publicatie ‘Onder woorden brengen’, biedt Nynke Feenstra de museumsector een Nederlands jargon om het gesprek over inclusiviteit aan te gaan.

1. Ze laat zien dat inclusie een weloverwogen keuze is: door woorden als ‘diversiteit’ en ‘toegankelijkheid’ binnen de organisatie te overdenken en te toetsen aan de huidige en ideale situatie, maak je een eerste aanzet richting inclusiviteit. Onder woorden brengen is dus een goed begin.
2. Onder woorden brengen houdt ten tweede in: de individuele situatie erkennen en van daaruit keuzes maken. Een inclusief ideaal waarbij alles perfect moet zijn en waarbij íeders visie meegewogen moet worden werkt verlammend. Dus een goed startpunt is om vragen te stellen als: Wat is vanuit de specifieke geschiedenis en (de gaten in) mijn collectie een logische keuze? Welke eerste stappen richting inclusiviteit passen bij mijn organisatie?
3. Weloverwogen keuzes maak je niet alleen. Onder woorden brengen is óók de dialoog aangaan. Een museum kan geen keuzes maken
   zonder betrokken gemeenschappen te consulteren en te betrekken: nothing about us without us. Wie is die inclusieve gemeenschap waar het museum zo graag mee wil samenwerken? Vraag gemeenschappen ook: wat is de waarde van het museum voor hen?
4. Onder woorden brengen betekent ten slotte: checks and balances. Wat vandaag een goede stap richting meer inclusiviteit blijkt, kan over enkele jaren gedateerd aandoen. Houd de vinger daarom aan de pols en blijf in gesprek.